Pierścień Nibelunga

P. Craig Russell zaproponował dynamiczne widowisko komiksowe, którego akcja została wywiedziona z przejmującego pulsu muzyki Wagnera. W kadrach komiksowych rozpościerają się mityczne czasy przedchrześcijańskiej Europy (jak mógł wyobrażać je sobie Wagner). Na kartach komiksu poznajemy podwodny świat Cór Renu, podziemne królestwo Nibelungów, potężną Walhallę, która staje się siedzibą Wotana, bogów i poległych w walce herosów. Akcję „na motywach oper Ryszarda Wagnera” wyznaczają nienawiść, chciwość, żądza władzy i miłość. Na kartach komiksu poznajemy skalę wymagań stojących przed morderczą partią tytułowego bohatera trzeciej części Pierścienia Nibelunga, czy słynnym duetem tegoż Zygfryda i przebudzonej Brunhildy.

Za sprawą komiksu przekonujemy się, że geniusz Wagnera ujawnia się nie tylko w monumentalnej inscenizacji, czy charakterystycznych dekoracjach i kostiumach (jak chociażby skrzydlate hełmy bogów). Russellowski Pierścień Nibelunga reprezentuje wysoki poziom artyzmu komiksowego, opierający się na doświadczeniu autora. Przecież ma on na swoim koncie liczne „operowe” komiksy:The Magic Flute, Parsifal, Ariadne and Bluebeard, I Pagliacci, Pelleas et Melisande, Ein Heldenstraum, Cavalleria Rusticana, czy Salome.

Russel potrafił wyczarować w kadrach przestrzeń dla oryginalnego dzieła Wagnera. Z naturalną gracją komiks przybliża sens opery o zdeterminowaniu klątwą pierścienia zarówno ludzi, jak i bogów. Autor komiksu stworzył postaci, które wydają się być zgodne z zamierzeniami twórcy Pierścienia Nibelunga, wymagającego przestrzegania jego autorskich wskazówek scenicznych. Bogowie, półbogowie, nimfy, syreny, olbrzymy i herosi  ożywają z odmętów germańskiej mitologii za sprawą Russellowskiej imaginacji. Jednakże pełnię swego oddziaływania rysunki zyskują dzięki wieloletniemu współpracownikowi Russella, Lovern Kindzierski. Gustowna paleta kolorów pozwoliła osiągnięcie Pieścieniowi Nibelunga wyrazistej estetyki, która wcale nie utrudnia odbioru komiksu.

Najważniejszym sukcesem komiksu Russella jest zaadaptowanie ważnego (z europejskiego punktu widzenia) dzieła i ułatwienia obcowania z Wagnerowskim opus magnum osobom spoza niemieckiego kręgu kulturowego. Niewiele osób jest przygotowanych na muzyczny i sceniczny odbiór  kilkunastogodzinnego dramatu, co okazuje się najwyższym sprawdzianem muzycznego wyrobienia. Dzięki komiksowi P. Craiga Russella możemy podziwiać potencjał artystyczny Ryszarda Wagnera. Zaś magia Pierścienia Nibelunga jest w stanie zachęcić niektórych czytelników do wypatrywania na afiszach Opery Wrocławskiej niedawnej adaptacji wyreżyserowanej przez Hansa-Petera Lehmanna lub poszukiwania wagnerowskiej edycji na DVD.

Hubert Kuberski