Wazowie a literatura. Przekroje i zbliżenia

red. Roman Krzywy, Paweł Tyszka

Zamek Królewski w Warszawie – Muzeum, Warszawa 2021

Epoka Wazów – aż do potopu szwedzkiego w 1655 roku – słusznie uchodzi za okres świetności kultury polskiej, rozwijającej na bazie osiągnięć renesansowych nowe formy, właściwe barokowi. Niemałe zasługi mają w tym królowie z dynastii Wazów, angażujący się w życie kulturalne stolicy – dość wspomnieć rozkwitający wówczas teatr, malarstwo czy nakreślone z rozmachem, lecz przerwane w realizacji, założenie architektoniczne, jakim miało być forum Wazów. Centralnym miejscem, w którym urzeczywistniał się mecenat królów, był Zamek Królewski. Stracił on mocno na znaczeniu po abdykacji Jana Kazimierza w 1668 roku. Nic dziwnego więc, że obecnie jako muzeum intensywnie zajmuje się badaniem i promowaniem epoki wazowskiej.

Opis:

kawego studium literaturoznawczego przygotowanego pod kierunkiem Romana Krzywego i Pawła Tyszki. Zbiór dziewięciu artykułów autorstwa znawców epoki wazowskiej prezentuje panoramę nie tylko polskiego życia literackiego pierwszej połowy XVII wieku. Po wstępnych uwagach o blaskach i cieniach królewskiego mecenatu znajduje się analiza poszczególnych form literackich: mów, epitalamiów czy stemmatów – nie tak znów powszechnie znanych współczesnym czytelnikom. Zbiór zawiera także artykuły poświęcone wizerunkowi polskich Wazów w literaturach obcych: francuskiej, niemieckiej czy łacińskiej.

Pogłębiona i krytyczna analiza wartości prezentowanej książki wymagałaby od recenzenta specjalistycznej wiedzy w zakresie historii literatury. Należy się też spodziewać, że takie recenzje powstaną. W tym miejscu – jako raczej historyk wojskowości staropolskiej – mogę się podzielić jedynie subiektywną opinią i przyznać, że niemałą przyjemność sprawia oderwanie się od szczęku oręża i spojrzenie na epokę wazowską z zupełnie innej perspektywy.

dodano: 2022-01-04