Upiór w operze

Laurence Connor, Gyllian Lynne

Dystrybucja Tim Film Studio

Najbardziej dochodowy musical w historii Upiór w operze, świętował ćwierćwiecze swej prapremiery londyńskiej. Andrew Lloyd Webber debiutował z Upiorem w operze na West Endzie, gdzie jest grywany do dziś, podobnie jak na Broadwayu. Dwa galowe przedstawienia musicalu Webbera odbyły się 2 i 3 października 2010 r. w londyńskim Royal Albert Hall. Koncert został filmowany kamerami HDCAM i wyreżyserwał je  Laurence Connor. To klasyczne już dzieło Webber skomponował w 1986 r., a Richard Stilgoe i Charles Hart rozpisali w libretcie.

Opis:

Dramaturgia musicalu zaadaptowała powieść Gastona Leroux z 1911 roku, umieszczoną w eleganckich czasach fin den siecle. Po ćwierćwieczu pełna inscenizacja Upiora w operze wraz z unikalną choreografią jest dziełem Gyllian Lynne. Głównym wątkiem są losy Christine Daaé, młodej sopranistki Opera Populaire, która fascynuje Upiora Opery – Erika, który pod maską ukrywa swe fizyczne zdeformowanie. Jednak wszystko zaczyna się od licytacji pamiątek teatralnych ze zrujnowanego wnętrza Opera Populaire. O artefakty walczą wicehrabia Raoul de Chagny i Madame Giry – a za sprawą resztek kryształowego żyrandola udaje się cofnąć czas o kilkadziesiąt lat. Dotychczasową primadonnę Carlottę detronizuje Christine. Ta musi dokonać nieludzkiego wyboru pomiędzy dwoma mężczyznami, a każdego kocha w inny sposób. Sopranistka wybierze wicehrabiego Raoul de Chagny zamiast oszpeconego upiora Erika. Kompozycje Webbera zbliżone formą do utworów operowych nie łamały struktury musicalu. Autor wpisał w swoją superprodukcję musicalową trzy fragmenty fikcyjnych oper wystawianych upiornej operze: monumentalnego Hannibala, mozartowskie buffo Il Muto czy modernistyczny Don Juan Triumphant!. W przepychu wiktoriańskich wnętrz Royal Albert Hall szczególnie wybrzmiewa tytułowy utwór (Phantom of The Opera) będąc swoistą mieszanką rock and rolla, skrywającego się pod maską opery – jak określił to Webber. Nowoczesne instrumentarium obejmuje obok sekcji dętej i smyczkowej również gitarę elektryczną, basową i rockową sekcję rytmiczną. Większość ensambli Christine, Upiora i Raoula śpiewacy zaśpiewali nowocześnie, w wyraźnej stylistyce  musicalowej. Partia wokalna Christine napisana specjalnie pod możliwości głosowe ówczesnej żony Webbera, Sarah Brightman, została porywająco zinterpretowana obecnie przez Sierrę Boggess. Za scenografię była odpowiedzialna Maria Björnson, która zaprojektowała też ponad 200 kostiumów. Dekoracje wnętrz opracowywała wraz z Mattem Kinley’em, inspirując scenografię musicalu XIX-wiecznymi wnętrzami paryskiej opery. W obsadzie jubileuszowej inscenizacji znalazło się blisko 200 partii śpiewających. Część oficjalna wieńczyła galę z udziałem kompozytora, producenta i wszystkich współczesnych oraz historycznych wykonawców.

(chajotka)

Upiór w operze

reż. Laurence Connor, Gyllian Lynne

dystr. Tim Film Studio

dodano: 2012-04-10