Reżyseria: Russell Crowe

Tytuł: Źródło nadziei

Gallipolijski Hiob

Okrągła, setna rocznica największej hekatomby australijskiej ubiegłego stulecia – desantu na Gallipoli (Canakkale) zachęciła Anglosasów z antypodów do realizacji kolejnego filmu na temat tej traumatycznej masakry. Nowozelandczyk Russell Crowe, z wyboru Australijczyk, opowiedział historię XX-wiecznego Hioba w „Źródle nadziei”. Poszukiwanie ukojenia po stracie bliskich prowadzi bohatera przez zachwyt nad duchowością islamską do przyjaźni z niedawnym wrogiem i pogodzeniem się z wyrokami Opatrzności. Ale przede wszystkim film jest hołdem dla Australian and New Zealand Army Corps (ANZAC).

Reżyseria: James Gunn

Tytuł: Strażnicy Galaktyki

Co może łączyć komiks s-f, osadzony w uniwersum Marvelowskim, z historią czy przeszłością? Całkowite zdumienie wywołał już początek filmu, a w zasadzie menu płyty DVD oparte na designie old-schoolowego magnetofonu kasetowego i nośnika, który odgrywa w filmie ważną rolę. Dobrze wykombinowała scenarzystka filmu Nicole Perlman wspierana przez reżysera Jamesa Gunna, wychowującego się na „kaseciakach”.

Reżyseria: Morten Tyldum

Tytuł: Gra tajemnic

Reżyserzy lubią wybierać autentyczne biografie, szczególnie jeśli bohaterami ich filmów stają się wybitne lub genialne jednostki, często egoistyczne, nie potrafiące wykrzesać z siebie ani krztyny empatii. Można przywołać wiele przykładów: „Piękny umysł”, „The Social Network”, „Jobs”, czy ostatnio „Bogowie”. Losy podobnego silnie zindywidualizowanego bohatera zostały zaprezentowane w „Grze tajemnic”. Główną uwagę kadrach przyciągają naukowcy, usiłujący rozwikłać skomplikowane szyfry Niemców, a jednemu z nich matematykowi i kryptologowi Alanowi Turingowi przypadł zaszczyt stworzenia podstaw informatyki i „maszyny Turinga”, będącego protoplastą współczesnych komputerów.

Reżyseria: Robert Stromberg

Tytuł: Czarownica

Dystrybucja dvd/ bluray: Galapagos

Wiedźma zamiast królewny

Film „Czarownica” wyprodukowany przez Disney’a zadziwia treścią. Robert Stromberg wyreżyserował scenariusz napisany przez Lindę Woolverton, która przerobiła baśń Charlesa Perraulta (oraz niezależnie braci Grimm). Film łączy się z pierwowzorem za pośrednictwem postaci narratorki czyli śpiącej królewny o imieniu Aurora – choć główną bohaterką jest tytułowa Czarownica. Zaskakującym okazują się zabiegi filmowców w duchu poprawności politycznej – u których zła wróżka nie jest wcale zła, tylko „zła i dobra zarazem” (to życie, a w zasadzie zdrada ukochanego ją przemieniły). W polskiej wersji czarownica nazywa się Diaboliną, a jej demoniczny charakter podkreślają zakręcone rogi oraz przez część filmu majestatyczne skrzydła wzorowane na tych, które posiadał „upadły anioł” – gra ją majestatycznie Angelina Jolie.

Reżyseria: Jessica Hausner

Tytuł: Szalona miłość

dystrybucja: Spectator

Werteryzm von Kleista

Europejska kinematografia nie przestaje interesować się twórczością oraz losami poety i pisarza czasu Romantyzmu - Bernda Heinricha Wilhelma von Kleista – patrona najbardziej prestiżowej Kleist-Preis między Renem, a Odrą. Niedawno oglądaliśmy „Michaela Kohlhaasa” adaptowanego dramatu von Kleista (patronat Mówią wieki”), a obecnie na ekrany kin wchodzi „Szalona miłość” w reż. Jessiki Hausner. Historia Heinricha von Kleista i Henriette Vogel to opowieść o osobach szukających ukojenia w samobójstwie. Romantyczna groteskowość ducha tego „werteryzmu” zbanalizowała ideę wspólnego samobójstwa w tej niekonwencjonalnej komedii romantycznej.

Reżyseria: David Ayer

Tytuł: Furia (Fury)

Furor Americanus

W końcowy akord ostatniego pancernego zagonu 2. Dywizji Pancernej reżyser David Ayer wrzucił wojennych weteranów kampanii afrykańskiej, włoskiej, francuskiej i hanowerskiej. Załodze tytułowej „Furii” przewodził Don „Wardaddy” Collier, w którego bezbłędnie wcielił się Brad Pitt. Jego drogi skrzyżują się „żółtodziobem” Normanem Ellisonem, zagranym przez Logana Lermana. Kontrast między dowódcą (oraz resztą weteranów) z objawami PTSD, a młodym i naiwnym szeregowcem, zniweluje traumatyczny „chrzest” pod okiem Wardaddy_ego. Brutalna przemiana wyczerpanej załoga czołgu „Furii” dokona się w ciągu jednej kilkudziesięciu godzin. Przypadkowy i bezsensowny bój załogi „Furii” dokonuje się na chwilę przed napotkaniem sowieckich czerwonoarmistów nad Łabą. Szczęście wojenne, nawet w zetknięciu z Pz. Kpfw VI Ausf. E „Tiger I” nie omijało celowniczego Boyda „Bible” Swana, ładowniczy Grady_ego „Coon-Ass” Travisa, kierowca Triniego „Gordo” Garcię oraz nowego pomocnika kierowcy i kaemisty Normana Ellisona. Ostatecznie tych kilku pancerniaków będzie musiało stawić czoła dwóm plutonom świetnie wyszkolonych i zindoktrynowanych grenadierów SS.

Reżyseria: Jan Komasa

Tytuł: Miasto 44

EFEKTOWNIE, ALE Z BŁĘDAMI

„Miasto 44” to trzeci pełnometrażowy film wyreżyserowany przez Jana Komasę, wspieranego tym razem przez znamienitego operatora obrazu Mariana Prokopa. Ta fabuła to opowieść o młodych Polakach, powstańcach warszawskich z harcerskich batalionów AK  „Zośka” i „Parasol”.

Reżyseria: Woody Allen

Tytuł: Magia w świetle księżyca

Od kilkunastu lat Woody Allen realizuje film za filmem w zmieniających się sceneriach - choć nie udało się ściągnąć nad Wisłę (poza występami jego własnego jazz-bandu). Tym razem zaproponował widzom przeniesienie się w czasy, gdy królowały jazz i charleston na parkiecie czyli koniec lat 20. XX wieku – jeszcze przed Wielkim Kryzysem. Romantyczna komedia w stylu retro „Magia w świetle księżyca” rozgrywa się na francuskim Lazurowym Wybrzeżu oraz Prowansji (z krótkim berlińskim preludium).

Reżyseria: Bret Rattner

Tytuł: Hercules

Dystrybucja: Forum Film Poland/ (DVD) Monolith Video

Heros, a demokracja

Blockbuster „Hercules” Breta Rattnera (zaczynał od „KasaMowa”) to hollywoodzkie spojrzenie na czasy archaicznej Grecji - gdy jeszcze żyli herosowie. Ta amerykańska produkcja została oparta na powieści graficznej „Hercules: The Thracian” Steve_a Moore_a. Reżyser skupił się na wątkach nieopowiedzianych przez mitologię grecką i jej popularyzatora Roberta Gravesa. Nie pojawia się w filmie zdradziecka Dejanira z którą wg mitów Herakles/ Herkules spędzał jesień swego życia (i miał czworo dzieci).

Reżyseria: Morgan Neville

Tytuł: O krok od sławy

Dystrybutor: Spectator

Dokument Morgana Neville_a to tegoroczny laureat nagrody AMPAS czyli Oscara – co nie powinno dziwić, biorąc pod uwagę jego konkurentów – i wybór konserwatywnych członków Akademii Filmowej. Zamiast dokumentu o sfiksowanej parze japońskich performerów oraz trzech produkcji o zabijaniu i polityce, wybrali oni najmniej kontrowersyjny film. Był to hołd dla kobiet zaangażowanych w współtworzenie muzyki wielkich wykonawców. „O krok od sławy” po raz pierwszy zwrócił uwagę na osoby stojące dotychczas w cieniu gwiazd.

Reżyseria: Arnaud des Pallières

Tytuł: Michael Kohlhaas

Kolejna adaptacja XIX-wiecznej noweli Michael Kohlhaas romantycznego poety i pisarza Heinricha von Kleista przywołuje postać żyjącego 250 lat wcześniej brandenburskiego handlarza Hansa Kohlhase. Równie dobrze mógłby to film nakręcony przez Wernera Herzoga, gdyż przypomina estetyką i rozwiązaniami dramturgicznymi legendarne Szklane serce.

Reżyseria: Michał Bielawski

Tytuł: Mundial. Gra o wszystko

Dokument zrealizowany przez Michała Bielawskiego przypomina o czasach, gdy Polska potęgą futbolową była - to jest o przeszłości, którą przeciętny kibic już prawie zapomniał, pamiętając o niesławnym obecnym 69 miejscu w rankingu FIFA (tuż za Albanią). Film przywołuje szare czasy, gdy rządził gen. Jaruzelski jako I sekretarz KC PZPR. Była jesień 1981 roku, gdy polska reprezentacja w piłce nożnej awansowała do finałów piłkarskich mistrzostw świata w Hiszpanii, rozgrywanych w 1982 roku. Jednak przed futbolową fiestą komuniści wprowadzili stan wojenny w Polsce. Tysiące działaczy NSZZ Solidarność zostało internowanych, a demokratyczna społeczność międzynarodowa objęła bojkotem międzynarodowym PRL-owską juntę wojskową oraz… polskich piłkarzy.

Reżyseria: Wes Anderson

Tytuł: Grand Budapest Hotel

dystr. Cinepix/ Imperial

W przeuroczym landszafcie

„Grand Budapest Hotel” to film wybitny, a Wes Anderson udowodnił, że nie obce mu mistrzowskie i artystowskie manipulacje czasem oraz miejscem. Jednak Zubrovka (Żubrówka) to filmowe no place, leżące między pasmami górskimi Karpat i Alp. Aby ponapawać się pieczołowitością scenariusza, dekoracji wnętrz, kostiumów – drobiazgowością każdego detalu wybrać się trzeba jeśli nie do kina to należy wyczekać częste wieczorne powtórki z DVD – również dla aktorskich popisów. Środkowoeuropejskie (wzorem austro-węgierskie) osadzenie geograficznie jest tylko przybliżonym wyobrażeniem Amerykanina XX-wiecznej Europy. Tytułowy hotel to górski kurort mieszczący się w fikcyjnej alpejsko-karpackiej Zubrovce. Anderson przemieszał czas fin de siecleu z okresem powersalskim, a nawet pojałtańskim, które to stały się czasem degradacji Europy (Środkowo-) Wschodniej i jej uzdrowisk tworzonych za czasów habsburskich w zgodzie z architekturą secesyjną. Główny plan zdjęciowy miał miejsce w Görlitz oraz sześciu innych saksońskich lokalizacjach, w tym w przeuroczym Sächsische Schweiz.

Reżyseria: Darren Aronofsky

Tytuł: Noe. Wybrany przez Boga

dyst: United International Pictures

Darrena Aronofskyego filmowa adaptacja autorskiego komiksu, napisanego we współpracy z Ari Handelem, który zwizualizowały ilustracje Niko Henrichona, wzbudził już dużo zamieszania. Oto 45-letni reżyser zaadaptował w „Noe. Wybrany przez Boga” wątki Starego Testamentu, kontrowersyjnie rozwijając narrację komiksowego scenariusza, co musiało doprowadzić do protestu mahometan oraz ortodoksów chrześcijańskich i judaistycznych. Życie Noego z rodziną zostało luźno oparte na Starym Testamencie czy w naukowych monografiach traktujących o prehistorii społeczności zbieracko-koczowniczych. Wariant reżyserski to formuła nowoczesnej adaptacji biblijnej opowieści w duchu fantasy, z wyeksponowaniem roli Noego jako superbohatera, ratującego egzystencję na Ziemi.

Reżyseria: Robert Gliński

Tytuł: Kamienie na szaniec

Moda nastąpiła wśród polskich reżyserów - odbrązawiania postaci filmów, które realizują. Ciekawe, jakby zareagowali na te zabiegi sami bohaterowie. Oczywiście nie mogą odpowiedzieć, ale zjawisko narasta, czego dowodem są „Kamienie na szaniec” Roberta Glińskiego.

Reżyseria: Joshua Oppenheimer

Tytuł: Scena zbrodni

Oprawca w zwierciadle.

Sztuka niebywała udała się amerykańskiemu reżyserowi-dokumentaliście w „Scenie zbrodni”. Joshua Oppenheimer jako pierwszy filmowiec nakłonił oprawców, żyjących w chwale swych zbrodni od półwiecza w Indonezji do swoistej spowiedzi z „demonów nawiedzających ich we snach”.

Reżyseria: Paul W. S. Anderson

Tytuł: Pompeje

Miłość w tle Wezuwiusza

Ostatnie dni samnicko-oskijskiego miasta i świetności Campania felix przywołał Paul W. S. Anderson w „Pompejach“. Wysokobudżetowa produkcja hollywoodzka skoncentrowała się na losie dwojga osób z przeciwstawnych warstw społecznych: oto barbarzyńca celtycki styka się z córką rzymskiego duumwira. Ten zabieg scenariuszowy pozwolił zaakcentować kwestię magnetyzmu przyciągającego tych oboje ku sobie, gdy barierą dla nich nie były mowa oskijska i kumbryjska czy łacina, bo wszyscy rozmawiają po amerykańsku.

Reżyseria: Lucía Puenzo

Tytuł: Anioł śmierci

Argentyńska reżyserka Lucía Puenzo już po raz drugi startuje w Oscarowych szrankach - po raz z filmem "XXY". O ile film o hermafrodycie mógł się okazać za trudny członków Akademii, to tym razem nie będą mieli problemów z fabułą "Anioł Śmierci" (oryginalnie "Wakolda") o powojennych przygodach Josefa Mengele - niesławnego, jednego z ponad 60 lekarzy-eksperymentatorów w Auschwitz, ale jedynego poszukiwanego z taką zaciekłością po wojnie. Tak oto formuła kozła ofiarnego przyczyniła się do powstania thillera opartego na losach operacji izraelskiego Mossadu przeciwko Mengelemu. To napewno ciekawe, zaś los nie-przeprowadzonych operacji pochwycenia zbrodniczych lekarzy z Auschwitz i innych niemieckich obozów koncentracyjnych mógłby li tylko przypominać telenowele w rodzaju "Klinika w Schwarzwaldzie", "Doktor z alpejskiej wioski", czy "Medicopter 117". Poza wspomnianym kozłem ofiarnym wszyscy pozostali niemieccy mordercy w kitlach dożywali spokojnej starości, nieniepokojeni w Niemczech Zachodnich i Wschodnich oraz Austrii.

Reżyseria: Władysław Pasikowski

Tytuł: Jack Strong

Przejmujące kino zrobił Władysław Pasikowski, rehabilitując się za "Pokłosie". To dobrze, że spadło olśnienie na tego reżysera, który był predestynowany do realizacji filmu akcji, jakim jest jego najnowszy projekt "Jack Strong". Ta fabuła należała się już od wielu lat bohaterowi - wierzącemu, że służy Polsce i jej obywatelom, a nie bezdusznemu systemowi, kruszącemu niepoprawnych i wrogich, a co gorsza szykującemu jądrową III Wojnę Światową, po trupach zamieszkujących nad Dnieprem, Wisłą, Odrą, Łabą, Dunajem i Renem.

Reżyseria: Susanna White

Tytuł: Koniec defilady

Akcja serialu BBC „Koniec defilady” rozgrywa się w Wielkiej Brytanii w końcówce belle epoque, transformującej w rzeź Wielkiej Wojny (lata 1908-1918). Telewizyjna produkcja portretuje brytyjskie, imperialne high society zniewolone przez etykietę i nadużywane podówczas gorsety. Pozorna ogłada, małżeńska wierność oraz patriotyzm były pożądanymi i wymaganymi cechami, które zaprzątały bez reszty umysły reprezentantów wyższych sfer. Jednak najważniejszym atrybutem ówczesnego towarzystwa była powszechna hipokryzja. To już drugie podejście do literackiego pierwowzoru Forda Madoxa Forda – pół wieku temu powstał trzyczęściowy serial BBC w reżyserii Alana Cooke_a z młodziutką Judi Dench oraz obecnie zapomnianymi Ronaldem Hinesem i Jeanne Moody.

Reżyseria: Martin Scorsese

Tytuł: Wilk z Wall Steet

Ta historia wydarzyła się naprawdę, zatem przynależy się jej recenzja w Magazynie Historycznym „Mówią wieki”. Opowieść o zawrotnej karierze nuworysza, trafiającego na szczyty i stamtąd spadającego w odmęty augiaszowe kacetu, to scenariuszowa podstawa najnowszego filmu Martina Scorsese „Wilk z Wall Steet”. Już sam tytuł zdradza, że fabuła będzie koncentrowała się wokół finansowego centrum amerykańskiego mocarstwa. I tak, i nie. Bo Jordan Belfort (autor autobiografii) tam się dostał i żyło mu się godnie i wygodnie, a o wiele więcej działo się poza światem maklerskich spekulacji Stratton Oakmont.

Reżyseria: Fiodor Bondarczuk

Tytuł: Stalingrad

Pięciu ojców zwycięstwa

Rosyjska superprodukcja „Stalingrad“ miała zdumiewać rozmachem i drobiazgowością odtwarzanych detali. Reżyser Fiodor Bondarczuk odświeżył jeden z mitów II wojny światowej – jak Armia Czerwona złamała kręgosłup niemieckiej Ostheer (choć wiadomo, że nastąpiło to pod Kurskiem). Niejako przy okazji syn przejął pałeczkę od ojca – tak właśnie Fiodor dopowiedział po prawie czterech dekadach narrację rozpoczętą przez swego ojca Siergieja. Ojciec odważył się wówczas opowiedzieć o chwilach załamywania się obrony czerwonoarmistów w „Oni walczyli za Ojczyznę”. Tylko drakońskie kary, wynikające z rozkazu 227 i sztrafbaty ocaliły dyktaturę Stalina. Porównując już choćby dwa filmy Bondarczuków można stwierdzić, że rosyjskie kino w zasadzie z trudem przyswaja nauki, płynące z arcydzieł Elema Klimowa, czy Pawła Łungina.

Reżyseria: Ireneusz Dobrowolski

Tytuł: Sierpniowe niebo. 63 dni chwały

Międzypokoleniowy most

Fabuła Ireneusza Dobrowolskiego „Sierpniowe niebo. 63 dni chwały” opiera się szlachetnym i emocjonalnym przekazie, mającym spełniać też wymogi pedagogiczne dla młodych Warszawiaków. Film powstawał długo, dzięki czemu reżyser, będący doświadczonym dokumentalistą, mógł dopracować swój scenariusz łączący przeszłość z teraźniejszością nadwiślańskiej metropolii. Jego wcześniejszy dokument pozwalał napawać się narracją „Portrecisty", filmu o fotografie w Auschwitz (nad właśnie wydawaną książką, która stała się efektem wielogodzinnego wywiadu z jego bohaterem, redakcja „Mówią wieki” objęła patronat prasowy). Reżyser, będący synem powstańca warszawskiego, oddał swoisty hołd pokoleniu swojego protoplasty.

Reżyseria: Kordian Piwowarski

Tytuł: Baczyński

Po dziesięciu latach od ukończenia łódzkiej filmówki Kordian Piwowarski zrealizował swój debiut średniometrażowy – „Baczyński”. Chyba dla przekory nie wyreżyserował filmu fabularnego czy też dokumentu biograficznego „ku czci” poety. Jako człowiek jeszcze młody duchem (po zrealizowaniu -nastu odcinków przeróżnych seriali) zdecydował się na zrobienie postmodernistycznej dokudramy, w której zawarł elementy fabularyzowane z dokumentalnymi relacjami świadków wydarzeń, połączone relacją z jednego ze slamów poetyckich. W ten nietypowy sposób młody człowiek postanowił przybliżyć biografię legendarnego poety pokolenia Kolumbów.

Reżyseria: Leszek Wosiewicz

Tytuł: Był sobie dzieciak

Przeżył, bo założył sukienkę

Przez pierwsze dni Powstania Warszawskiego Niemcy mordowali głównie mężczyzn (poza Wolą, gdzie ginęli wszyscy), później młodych i rannych czyli walczących. Początkowo wydawało się nierealnym, że Leszek Wosiewicz na ocaleniu poprzez fortel z przebraniem chciał skonstruować swoją fabułę - która przez to wydawała się nierealna. Ale po przeczytaniu „Ferajny z herbowej ulicy” Jerzego Kasprzaka można zrozumieć, że był to wówczas dylemat egzystencjalny, co gorsza mogący się udać, jedynie gdy błyskawicznie się nań decydowało. „Był sobie dzieciak” to historia pokazywana z perspektywy ludności cywilnej, ukrywającej się w piwnicach - nie zawsze pragnącej być bohaterską. I tu mogłyby się pojawić skojarzenia z „Pamiętnikiem z powstania warszawskiego” Mirona Białoszewskiego.

Reżyseria: Joe Wright

Tytuł: Anna Karenina

dystrybucja: UIP/ Tim Film Studio


Namiętność pozbawiająca rodziny

Akcja filmu Joego Wrighta rozgrywa się w umownej scenicznej i teatralnej przestrzeni, gdzie kostiumy rekwizyty, (chwilami też „rosyjskie” plenery), choreografia i gesty zostały ujęte w adaptacyjne klamry. Niektóre z walczących feministek uznały bohaterkę tołstojowskiej powieści - Annę Kareninę za patronkę równouprawnienia kobiet. Mimo, że wiele innych sufrażystek poległo pod kołami powozów czy pociągów i o wiele bardziej nadawałoby się do tego niż fikcyjna postać z górnych warstw rosyjskiego społeczeństwa.

Reżyseria: Siergiej Łoźnica

Tytuł: We mgle

dystrybucja: Against Gravity

Tropiący tropionym

Nowa fabuła Siergieja Łoźnicy We mgle to film intensywny o ogromnym ładunku dramatyzmu, mimo wyeksponowania mikroskali wydarzeń. Temat filmu został już zasygnalizowany w jego debiutanckim pełnym metrażu Szczęście Ty moje, gdzie jedna retrospektywna sekwencja była poświęcona mordowaniu «wrogiego», bo uczącego w okupacyjnej (białoruskiej) szkole nauczyciela przez partyzantów – już za to groził wyrok śmierci. Scenariusz nowej fabuły reżyser oparł na retrospektywach, które poszatkowały chronologicznie narrację, aby osiągnąć jeszcze większe zaskoczenie widza faltycznymi postawami oraz intencjami bohaterów. W nowym filmie Łoźnica i Mutu wszystko drobiazgowo przemyśleli, czego dowodem plakat We mgle, będący ledwie fragmentem kadru jednej z najmocniejszych scen filmu opartego na metodzie realistycznej, bliskiej naturalizmowi.

Reżyseria: Maja Baczyńska

Tytuł: Miła, padnij!

dystrybucja: niezależna w ramach udziałowego finansowania społecznego

Społeczna produkcja dokumentu Miła, padnij!, wyprodukowanego w zeszłym roku doczekała się wydania na płytach DVD. Reżyser filmu Maja Baczyńska, ale równocześnie wnuczka zmarłej przed trzema laty bohaterki dokumentu Teresy Lewtak-Stattler, skoncentrowała się w swym filmowym portrecie na wojennych losach swej bohaterki. Film dokumentalny przypomina okupacyjne epizody, gdy jej babcia uczestniczyła w zamachu oddziału Kedywu KG AK Agat na kierownika miejskiego urzędu kwaterunkowego Emila Michaela Brauna przy ul. Daniłowiczowskiej 1/3. Kolejne kadry filmowej eksploracji to odkrywanie zaangażowania nastolatki w ramach żoliborskiego Zgrupowania AK Żywiciel podczas Powstania Warszawskiego .

Reżyseria: Przemysław Wojcieszek

Tytuł: Sekret

dystrybucja: Stowarzyszenie Nowe Horyzonty

Od czasu plagiatu Made In Poland (zaadaptowanego dramatu teatralnego przetwarzającego tytuł, bohatera, jego zachowania, miejską scenerię, filozofię nienawiści Made In Britain – produkcji telewizyjnej wyreżyserowanej przed 30 laty przez Alana Clarka) z widownią sięgającą 800 widzów minęło raptem dwa lata. Sfrustrowany na mainstreamową produkcję filmową Przemysław Wojcieszek, oskarżający PISF o homofobię i wykrzykujący swe racje postanowił uderzyć w polski antysemityzm fabułą Sekret.

Reżyseria: Andriej Smirnow

Tytuł: Żyła sobie baba

Dystrybucja: 35 mm

Reżyserem oszałamiającej fabuły Żyła sobie baba jest twórca pamiętnego Dworca Białoruskiego, który to film również wzruszał pieśnią Bułata Okudżawy Zdzies’ pticy nie pojut. Po ponad ćwierćwieczu twórczej ciszy, a zarazem aktorskich popisów Andriej Smirnow wyszlifował do doskonałości scenariusz swego nowego filmu, który poświęcił najbardziej umęczonej części społeczeństwa Rosji. Epickie dzieło zostało oparte na stylistycznych elementach dzieł Iwana Bunina i Antona Czechowa, którzy wcale nie idealizowali słowiańskiej duszy wsi rosyjskiej.

Reżyseria: Janusz Zaorski

Tytuł: Syberiada polska

Dystrybucja: Kino Świat

Smutnym jest fakt, że kino wolnej Polski dopiero trzeci raz odniosło się fabułą pełnometrażową do kwestii łagrów i eliminacji niepewnego elementu polskiego! Najpierw była Cynga Leszka Wosiewicza, potem Wszystko, co najważniejsze... Roberta Glińskiego, a dwóch dekadach dołączył do nich epicki obraz Syberiada polska odmalowany przez Janusza Zaorskiego.

Reżyseria: Marcin Krzyształowicz

Tytuł: Obława

dystrybucja: Kino Świat

Obława Marcina Krzyształowicza to film będący hołdem dla własnego ojca, zaangażowanego w konspirację AK-owską. Fabuła może sprawiać kłopot niektórym widzom, którzy zapomną, że oglądają narrację zrywającą z linearnym montażem. Ale to właśnie wyróżnia obraz okupacyjnej rzeczywistości – zapewniający doznania rzadko oglądane w obrazach wojennych. Reżyser nawiązuje do tradycji batalistyki rodem z Tak tu cicho o zmierzchu, Idź i patrz oraz Wniebowstąpienia.

Reżyseria: Maciej Łubieński i Michał Wójcik

Tytuł: Noc w galerii

Dystrybucja: Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej przy wsparciu Polsko-Niemieckiej Współpracy Młodzieży

Jedna anegdota z planu telewizyjnego, wyczytana ze zbioru wspomnień mówi więcej niż setki artykułów – asystent na stażu zwrócił na boku uwagę kostiumografowi, że oficerowie carscy nie nosili skórzanych płaszczy z epoletami przed rewolucją październikową. Efektem było publiczne ofuknięcie asystenta przez doświdczonego specjalistę od kostiumów, który skutecznie pozbawił go złudzeń i pracy w branży filmowej.

Reżyseria: Christian Vincent

Tytuł: Niebo w gębie

Dystrybucja: Best Film

Niebo w gębie jest propozycją filmowej rekreacji, zrealizowanej z myślą o ofercie na wspólny wypad do kina. Było już kilka klasycznych komedii gastronomicznych ze Skrzydełkiem czy nóżką na czele, w której niezapomnianą kreację stworzył Louis de Fines. W międzyczasie na ekranach kin polskich pojawili się naśladowcy sławnego komika francuskiego. Tymczasem twórcy Nieba w gębie poszli inną drogą – stworzyli przepyszną komedię kulinarną z konfliktem damsko-męskim, osadzoną na faktach.

Reżyseria: Władysław Pasikowski

Tytuł: Pokłosie

Dystrybucja: Monolith Films

Po wielu latach nieobecności na kinowym ekranie Władysław Pasikowski powrócił do kina z fabułą Pokłosie, będącą próbą rozliczenia polskiego antysemityzmu. Żydowska ludność Jedwabnego i innych miejscowości (czy też sztetli) została wymordowana w pierwszym roku zbrutalizowanych działań wojennych na całym zapleczu frontu wschodniego. Dokonali tego przede wszystkim Niemcy i ich mniej lub bardziej chętni wschodnioeuropejscy pomocnicy w trakcie akcji samooczyszczających.

Reżyseria: Luc Besson

Tytuł: Lady

dystrybucja: Monolith Video

Superprodukcja Lady została wyreżyserowana przez Luca Bessona, który w ten sposób powrócił po długiej nieobecności do kina – ostatnio zrealizował jako twórca słabszą Joannę d’Arc czy cudownie bessonowską Angel-A (nie licząc familijnej trylogii o Arturze). Dramat polityczny oparty na biografii Aung San Suu Kyi nakręcił w Tajlandii, bo w kraju bohaterki nie mógł. Osoba liderki opozycji birmańskiej niejako automatycznie zachęcała scenarzystów do pracy i dobrze, że los ludów zamieszkujących Mjanma, których ucieleśnieniem była Suu Kyi zainteresował Bessona (podobno płaczącego podczas pierwszej lektury scenariusza).

Reżyseria: Phyllida Lloyd

Tytuł: Żelazna dama

dystrybucja: Best Film

Format aktorski Meryl Streep, która zagrała postać legendarnej premier Margaret Thatcher, nadał głównej roli w Żelaznej damie klasę prawdziwej kreacji. Takiej która wchodzi do klasycznego kanonu, jako, że zagrała ją jedna z najwybitniejszych aktorek w historii kina. Wielką niewiadomą była recepcja samego filmu o byłej brytyjskiej premier, po dzień dzisiejszy wywołującej wiele skrajnych emocji, szczególnie u zwolenników lewicy i związkowców. 

Reżyseria: Marcin Krzyształowicz

Tytuł: Obława

Dystrybucja: Kino Świat

Partyzanci po polsku u Marcina Krzyształowicza zaskakują widza podobnie jak bohaterowie jego wcześniejszych filmów – Żydówka romansująca z SS-owcem w krótkometrażowym Coś mi zabrano, czy kowboje zaludniający fabularny debiut, będący jednym z nielicznych polskich westernów Eucalyptus. Swym drugim filmem reżyser składa hołd własnemu ojcu, będącemu w czasie wojny AK-owskim egzekutorem.

Reżyseria: David Cronenberg

Tytuł: Niebezpieczna metoda

Dystrybucja: Monolith Video

Najbardziej gorące nazwiska, należące do obecnej śmietanki aktorskiej udało się zgromadzić reżyserowi Davidowi Cronenbergowi na planie jego kostiumowego widowiska „Niebezpieczna metoda”. Fabuła kanadyjskiego reżysera, opierająca się na scenariuszu Christophera Hamptona, zadziwia drobiazgowością odtworzenia czasów fin den siecle. Głównym wątkiem narracji jest konflikt między Carlem Gustavem Jungiem i Zygmuntem Freudem.

Reżyseria: Mikael Hafstroem

Tytuł: Szanghaj

dystr. Monolith Video

Filmowców nie przestaje fascynować wschodnioazjatycka metropolia od czasu pamiętnego Ostrożnie, pożądanie Anga Lee. Tym razem wysokobudżetowa produkcja hollywoodzko-europejsko składa hołd temu ekscytującemu miastu już samym tytułem Szanghaj.

Reżyseria: Jerzy Hoffman

Tytuł: 1920 Bitwa Warszawska

Dystrybucja: Tim Film Studio

Pierwsza polska produkcja zrealizowana w technologii 3D – „1920. Bitwa Warszawska” to film Jerzego Hoffmana. Już pierwsza scena wykorzystuje w pełni możliwości oszukiwania wzroku, gdy całkowicie wymyślony w 3D Studio Max (choć niezrekonstruowany w oparciu o zdjęcia) rozpędzony pociąg pancerny wyjeżdza z ekranu wprost na widzów. Niektórym znawcom mógł nie pasować wizerunek dwumiejscowego Albatrosa w malowaniu eskadry kościuszkowskiej. Bo przecież myśliwcy amerykańscy wspomniani w filmie latali na  Albatrosach DV i Ansaldo Balillach.

Reżyseria: Laurence Connor, Gyllian Lynne

Tytuł: Upiór w operze

Dystrybucja Tim Film Studio

Najbardziej dochodowy musical w historii Upiór w operze, świętował ćwierćwiecze swej prapremiery londyńskiej. Andrew Lloyd Webber debiutował z Upiorem w operze na West Endzie, gdzie jest grywany do dziś, podobnie jak na Broadwayu. Dwa galowe przedstawienia musicalu Webbera odbyły się 2 i 3 października 2010 r. w londyńskim Royal Albert Hall. Koncert został filmowany kamerami HDCAM i wyreżyserwał je  Laurence Connor. To klasyczne już dzieło Webber skomponował w 1986 r., a Richard Stilgoe i Charles Hart rozpisali w libretcie.

Reżyseria: John Madden

Tytuł: Dług

Dystrybucja Tim Film Studio

Filmu nie należy mylić z polską fabułą Krzysztofa Krauzego. Dług Johna Maddena to thiller sensacyjny wymyślony podług klasycznych reguł stopniowania napięcia, choć scenarzyści nowatorsko przemieszali plany zdjęciowe z lat 60 i współczesności. Bohaterowie zostali zagrani przez śmietankę aktorską, zaś ich młodzieńcze wcielenia zagrali jeszcze nieopierzeni młodzi adepci sztuki aktorskiej, choć już zauważani.

Reżyseria: Cary Fukunaga

Tytuł: Jane Eyre

Dystrybucja: Tim Film Studio

To gratka dla czytelniczek „Mówią Wieki” – jeden z wszechromansów autorstwa Charlotte Brontë. Akcja powieści i filmu „Jane Eyre” rozgrywa się we wczesnych latach wiktoriańskich, gdy powoli przebrzmiewają styl empire, jak i uniesienia literatury romantycznej. Elektryzujący aktorski duet – Mia Wasikowska i Michel Fassbender – wspiera wyróżniający się drugi plan z samą Judi Dench i Jamiem Bellem.

Reżyseria: Patryk Vega

Tytuł: Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć

Dystrybucja: Kinoświat

Ceniony przez wielu serial „Stawka większa niż życie” doczekał się swego kontinuum kinowego pod tytułem „Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć”. Wszystko zostało zrealizowane zgodnie z „kanonem klossowskim” – przy akcji opartej na odwiecznej rywalizacji Abwehry z SS/SD czyli Oberleutnanta Kloßa z SS-Sturmbannführerem Brunnerem. Hans Kloß jest nadal „agentem polskiego wywiadu”, tropiąc Bursztynową Komnatę, zrabowaną Sowietom przez Niemców. Mocniej zostały wyeksponowane wątki kobiece pod postaciami niezaradnej Elzy oraz oszałamiającego blond-wampa Indgrid, do których to po kolei Oberleutnant Kloß poczuje odwzajemnioną słabość. Właśnie wprowadzenie wątku trójkąta miłosnego – w oblężonym Königsbergu, w którym to grający Kloßa Tomasz Kot jest „uwikłany w romanse” z Martą Żmudą-Trzebiatowską i Anną Szarek – wygląda na jedną z karkołomnych operacji kinowego wcielenia agenta J-23.

Reżyseria: Wojtek Smarzowski

Tytuł: Róża

Film Wojtka Smarzowskiego Róża nie pozostawia obojętnym wobec kwestii do tej pory z rzadka obecnej w kinie polskim – powojennych wysiedleń autochtonów (niesłusznie utożsamianych z Niemcami) z tzw. Ziem Odzyskanych. Ten melodramat z mocno skontrastowanymi postawami rozgrywający się w czasach, które nie pozostawiały zbyt dużego wyboru, to jeden z bardziej przejmujących filmów polskich od lat.

Reżyser zasłużył na superlatywy za powierzenie głównych ról Marcinowi Dorocińskiemu i Agacie Kuleszy, których dotychczasowe emploi nie wiązało się z takim ładunkiem emocji, jaki tu zaprezentowali. Poza pierwszoplanowym duetem film Smarzowskiego zaludniają wyraziste postaci drugiego planu zagrane przez Mariana Dziędziela, Lecha Dyblika, Kingę Preis czy Jerzego Rogalskiego.

Reżyseria: AGNIESZKA HOLAND

Tytuł: W CIEMNOŚCI

DYSTRYBUCJA: KINO ŚWIAT SP. Z O. O.

Trudna prawda

Nowy film Agnieszki Holland ma wiele wad. Zdjęcia są zbyt ekspresyjne, fabuła za gęsta, naturalizm przekazu nadmierny, gra aktorska przereklamowana i pełna egzaltacji, dialogi w zasadzie nie istnieją i tak dalej, i tak dalej. Mimo to trudno nie zgodzić się z chórem zwolenników W ciemności, którzy widzą w nim murowanego kandydata do Oskara. Ten film, dotykając ważnych i trudnych tematów, omija pułapki stereotypów. I jest porażająco uczciwy.

Reżyseria: Luc Besson

Tytuł: Niezwykłe przygody Adeli Blanc-Sec

dystr. Monolith Video

Fin de siecle zaprezentowany w filmie Luca Bessona Niezwykłe przygody Adeli Blanc-Sec to próba uchwycenia niewinnych czasów sprzed wzajemnego wyrzynania się Europejczyków w okopach oraz icj wiary w potęgę techniki i niezatapialnego Titanica.

Reżyseria: Waldemar Krzystek

Tytuł: 80 milionów

Dystrybucja: Kino Świat Sp. z o.o.

JAK UGRYŹĆ 80 MILIONÓW?

Z tego typu kinem z reguły mamy kłopot. Sensacyjna historia oparta o wydarzenia z przeszłości niezbyt odległej i wciąż jeszcze wzbudzającej emocje daje twórcom do ręki wiele atutów, ale też niesie ze sobą niebezpieczeństwa. Z jednej strony trudno nie popaść w płaski patos, z drugiej zbyt wielki dystans do tematu potrafi skutkować produkcją niekoherentnych potworków w rodzaju aklamowanego przez krytykę Rewersu. Często zdarza się również, że fakty bywają w najcyniczniejszy sposób zakłamywane, byle tylko przydać fabule dramatyzmu. Tych zagrożeń twórcom 80 milionów udało się raczej uniknąć.

Reżyseria: Jeremy Podeswa, Mikael Salomon, Stefan Schwartz, C

Tytuł: Camelot, odc. 1-10

dystr. Monolith Video

Irlandzko-kanadyjski serial Camelot opiewa legendę króla Artura wielokrotnie adaptowaną na potrzeby kina i telewizji. Tym razem filmowcy skoncetrowali się na postaci maga/druida Merlina 

Reżyseria: Cyril Tuschi

Tytuł: Chodorkowski”

dystrybucja: Against Gravity

Dokument Chodorkowski Cyrila Tuschiego to przykład współczesnej propagandy filmowej, która usiłuje przedstawiać postać oligarchy Michaiła Chodorkowskiego w kadrach, stwarzających wrażenie obiektywności. Pozornie dokładna biografia rosyjskiego kleptokraty eksponuje ofiarę putinowskiej autokracji przy głosach rozsądku polityków czy jego współpracowników, rozrzuconych od Tel-Avivu do Londynu. Reżyserowi filmu udało się pokonać tysiące kilometrów w Rosji Putina-Miedwiediewa, jak i po całym świecie w poszukiwaniu prawdy o swoim bohaterze. Dokument, już poprzez wybór formuły wypowiedzi (czy 15-minutową laurkę o nieobecnym, bo zamkniętym w kolonii karnej bohaterze), uświadamia jak dużo niemiecki reżyser zrobił dla udowodnienia niewinności Chodorkowskiego. Chwilami można odnieść wrażenie, że Tuschi nadmiernie zaangażował się w obronę oligarchy Chodorkowskiego (wychodzącego chwilami od niechcenia na jego mecenasa), więzionego w kraju demokracji suwerennej.

Reżyseria: Janus Metz Pedersen

Tytuł: Armadillo - wojna jest w nas

Dystr. Against Gravity

Duński dokumentalista Janus Metz Pedersen zrealizował film Armadillo - wojna jest w nas, ukazujący swych rodaków służących w Afganistanie. Autor profilaktycznie nie wspomniał, że były to pierwsze działania wojenne Duńczyków – poza rozjemczym zaangażowaniem na Bałkanach – od czasu prawie sześćdziesięciu lat. Wówczas duńscy ochotnicy wyruszyli w szeregach Waffen-SS na front wschodni, walcząc, m. in. pod Leningradem, Narwą i Szczecinem. Obecnie kontyngent z duńskiego pułku Huzarów Gwardii ze Slagelse był filmowany przez pół roku w afgańskiej prowincji Helmand.

Reżyseria: Samuel Maoz

Tytuł: Liban

dysrybutor: Mañana Film

Widz obserwuje traumę konfliktu libańskiego z 1982 r., a wręcz doświadcza od wewnątrz za sprawą filmu Liban Samuela Maoza. Reżyser oparł się na własnych doświadczeniach strzelca-radiotelegrafisty czołgu M-60. Tego rodzaju obraz walki został pokazany po raz piewszy.

Reżyseria: Edward Zwick

Tytuł: Opór

Szoa stał się końcem cywilizacji żydowskiej na ziemiach Rzeczypospolitej, które w 1941 roku były podzielone pomiędzy Związek Sowiecki i III Rzeszę Niemiecką. Za sprawą rewolucji narodowosocjalistycznej, a wcześniej porządków bolszewickich zniknął świat sztetlów. Nieliczni, jak Tewje Bielski i jego bracia, uratowali się z piekła Holocaustu. Za ogromną cenę, jaką przyszło im za to zapłacić. Wyparcie się własnej wiary, kolaboracja z sowieckimi najeźdźcami, a w konsekwencji terror i mordy, zwiastujące powojenne porządki Smiersza i NKWD. Nie dowiemy się tego z najnowszego filmu Edwarda Zwicka - "Opór". W Hollywood powstała superprodukcja o przygodach żydowskich partyzantów Bielskich, z których Tewjego zagra odtwórca roli Jamesa Bonda - Daniel Craig.

Reżyseria: Ondrej Trojan

Tytuł: Żelary

Dystrybutor: Art House

Czeski wysiłek wojenny był całkiem pokaźny. Z jednej po stronie aliantów walczyły oddziały w Afryce, Normandii i Związku Sowieckim, a z drugiej większość robotników należała do związków zawodowych w Protektoracie Czech i Moraw, które gwarantowały terminową dostawę sprzętu wojskowego dla Wehrmachtu i Waffen SS. Poza walką w Bitwie o Anglię, Tobrukiem, oblężeniem Dunkierki i zamachem na Heydricha Czesi nie mogą pochwalić żadnymi spektakularnymi wydarzeniami w okresie 1939-1945. Kino czeskie (a wcześniej czechosłowackie) dość wiernie oddało czeską rzeczywistość okupacyjną. Z ostatnich pokazywanych filmów pamiętamy oscarowe Pociągi pod specjalnym nadzorem, czy Sklep przy głównej ulicy oraz nowsze Musimy sobie pomagać, Ciemnoniebieski świat czy Zabić Sekala. W stosunku do wspomnianych fabuł Żelary najbliższe są ostatniemu z filmów. Jednak Ondrej Trojan wybrał drogę magiczno-mistyczną w stosunku do realistycznych poczynań Vladimira Michalka. W miejsce pojedynku polskich gwiazd otrzymaliśmy opowieść o niełatwej miłości w czasie wojny.

Reżyseria: Marjane Satrapi i Vincent Paronnaud

Tytuł: Persepolis

Pełnometrażowa fabuła animowana 2D w dobie konkurecji cyfrowej animacji trójwymiarowej staje się rzadkością. Tym bardziej radośniej należy powitać klasyczne dzieło rysunkowe – Persepolis. Film powstał podstawie komiksu Marjane Satrapi, która zresztą współreżyserowała z Vincentem Paronnaudem przeniesienie go na ekran.

Reżyseria: Anton Corbijn

Tytuł: Control

dystrybucja: Gutek Film

W czasach PRL-owskiej smuty docierała nad Wisłę muzyka Joy Division. W szarzyznę tamtych czasów doskonale wpisały się niepokojące brzmienia zespołu, którego liderem był Ian Curtis. Postaci, która fascynuje do dziś, dotyczy przejmujący debiut fabularny Antona Corbijna – Control.

Reżyseria: Richard Roxburgh

Tytuł: Mój Ojciec i Ja

Obecnie kino z Australii rzadko trafia do polskich kin i najczęściej jest kojarzone z przygodami Mad Maxa. Tymczasem Mój ojciec i Ja to obyczajowy przyczynek o emigranckich źródłach państwa australijskiego. Bohaterami są rumuńscy uchodźcy, którzy na antypodach usiłują znaleźć swoje przeznaczenia. Nie znamy powodów, które zmusiły bohaterów do opuszczenia własnej ojczyzny, choć zapewne mogły to być komunistyczne represje lub chociażby obawy przed nimi.

Reżyseria: Paul Thomas Anderson

Tytuł: Aż poleje się krew

Aż poleje się krew jest pierwszym filmem Paula Thomasa Andersona powstałym w oparciu o adaptowane dzieło literackie. Ten reżyser przyzwyczaił nas do własnych autorskich eksploracji, gdy tymczasem przerobił powieść Nafta, nieco zapomnianego lewicującego pisarza – Uptona Sinclaira. To kolejne arydzieło filmowe poświęcone branży teksańskich nafciarzy pod legendarnym Olbrzymie

Reżyseria: Irwin Winkler

Tytuł: Odwaga i nadzieja

Lewicujący reżyser Irwin Winkler rozpoczął budowanie kolejnej traumy amerykańskiej. Po amerykańskiej wygranej w Wietnamie, liczne filmy udowodniały przez dziesiątki lat, że USA poniosły klęskę. Sprawiły to decyzje polityków, wstrzymujących pomoc dla Wietnamu Południowego. Nieopatrznie Amerykanie zaangażowali w kolejną wojnę w kraju Trzeciego Świata, nie rozumiejąc pogwałcenia miejscowych obyczajów. Niegdyś partyzantka wietnamska, a obecnie iraccy mudżahedini wykańczają ekonomię amerykańską. Odwaga i nadzieja rozpoczyna nurt rozliczania z irackim niepowodzeniem.

Reżyseria: Siedem potęg

Tytuł: Jacob Cheung Chi Leung

dystrybucja: Monolith Video

Dawno temu, gdy Rzymianie rozpoczynali zmagania o Mare Nostrum z Kartaginą, a na obecnych ziemiach polskich rezydowali Celtowie, w Chinach rozgrywał się dramat rozdrobnienia dzielnicowego, zwany Epoką Walczących Królestw. Siedem potęg (A Battle of Wits) jest widowiskową koprodukcją hongkońsko-japonsko-chińską, bazującą na popularnej w Kraju Kwitnącej Wiśni mandze Bokkou i opowiadającą o czasach wewnętrznych konfliktów w starożytnych Chinach.

Reżyseria: Ang Lee

Tytuł: Ostrożnie, pożądanie

dystrybucja: Monolith Video

W Ostrożnie, pożądanie oddziaływują w potężny sposób wirtuozeria reżyserska Anga Lee, magnetyczno-hipnotyzujące aktorstwo Tony Leunga i zjawiskowa kreacja debiutującej Tang Wei. Arcydzieło Lee pozostaje na długo w pamięci jako przykład wzorcowo zrealizowanego filmu postmodernistycznego. Reżyser obnaża rzeczywistość wojennej okupacji Chin przez Cesarstwo Japonii. A, obok drobiazgowo zrekonstruowanej rzeczywistości sprzed sześciu dekad, obserwujemy płomienny przykład wykorzystywania chińskich sekretów ars amandi. Ang Lee skonfrontował paroksyzmy wojny z orgazmicznymi uniesieniami kochanków.

Reżyseria: Philip Haas

Tytuł: W stanie zagrożenia (The Situation)

The Situation (tytuł radośnie spolszczono jako W stanie zagrożenia) to doskonały portret aktualnej tragedii narodu irackiego. Obserwujemy ją z perspektywy kilku osób – Amerykanów i Irakijczyków. Wybór przeciwstawnych postaci uwiarygodnił reżyserowi jego filmowe spostrzeżenia. I nie chodzi tu tylko o trójkąt miłosny z zaangażowaną w niego amerykańską dziennikarką, agentem CIA i arabskim fotoreporterem, zapowiadany na okładce polskiej edycji DVD.

Reżyseria: Aleksandr Sokurow

Tytuł: Aleksandra

dystrybucja: Best Film

Bez wątpienia jeden z najoryginalniejszych reżyserów rosyjskich powrócił do dobrej formy, czego nie kwestionują nawet malkotenci-krytycy. Po nieprzychylnie przyjętych filmach: nowatorskiej Rosyjskiej arce oraz artystowskim Ojcu i synu, Sokurow nawiązał najnowszą Aleksandrą do swojej świetnej demonicznej serii. Jego filmy ukazujące dyktatorów ciemiężących ludzkość – Lenina, Hitlera czy cesarza Hirohito – są ewenementem. Tym razem Sokurow, jako jeden z nielicznych, wypowiada się krytycznie o wielkim grzechu rosyjskim czyli wojnie totalnej w Czeczenii.

Reżyseria: Labirynt Fauna

Tytuł: Guillermo del Toro

Labirynt Fauna rozgrywa się w 1944 roku w Hiszpanii pod rządami generała Franco. Dwunastoletnia Ofelia wraz z matką wyprowadza się do wiejskiego domu w północnej Hiszpanii, gdzie dołączają do nowego ojczyma i męża. Posiadłość położona jest w pobliżu starego zrujnowanego labiryntu. Szybko staje się on ulubionym miejscem pobytu dziewczynki. Gdy we wsi pojawią się frankiści, dziewczynka nie mogąc poradzić sobie z okrutną rzeczywistością, szukać będzie wyjścia z sytuacji w świecie fantazji osadzonym w przestrzeni labiryntu.

Reżyseria: Władimir Bortko

Tytuł: Mistrz i Małgorzata

dystrybucja: Propaganda

Po dwóch latach od rosyjskiej premiery mamy szansę cieszyć się w Polsce z wydania DVD z fenomenalnym serialem Władimira Bortko na podstawie satyry Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa. Wyglądało, jakby sam czart nie pozwalał na przeniesienie książki na ekran. W latach 70. epizod z powieści pod tytułem Piłat i inni wyreżyserował w Norymberdze Andrzej Wajda, zaś chwilę po nim powstała jugosłowiańska i zapomniana adaptacja Aleksandra Petrovicia. Czteroodcinkową, telewizyjną wersję zrealizował w 1988 Maciej Wojtyszko. Te trzy podejścia do arcydzieła literatury spotkały się z bardzo mieszanymi opiniami.

Reżyseria: Sally Potter

Tytuł: Człowiek, który płakał

dystr. SPInka

Kolejnym utworem odnoszącym się do Shoah w tle jest film Sally Potter. W fabule Człowiek, który płakał autorka zajmuje się powikłanym losem Żydówki (Christina Ricci), żyjącej w atmosferze zbliżającej się zawieruchy wojennej. Należy podkreślić, że reżyserce udało się zaprosić do współpracy wyśmienitych aktorów. Na planie zdjęciowym pojawili się John Turturro, Cate Blanchett, Johnny Depp i Harry Dean Stanton.

Reżyseria: David Cronenberg

Tytuł: Pająk

dystrybucja: Monolith Video

Cronenberg może kolejny raz zaskakiwać Pająkiem kolejną zmianą swojej estetyki narracji. Zainteresowania psychoanalizą przywiodły reżysera do adaptacji powieści Patricka McGratha i dokonania filmowej wiwisekcji losów człowieka uciemiężonego chorobą nie-zdiagnozowaną przez naukę do dziś. Film konfrontuje narrację w założeniach kostiumograficzno-scenograficznych, odnoszących się do rzeczywistości sprzed pięciu i trzech dekad.